ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΝΕΣ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΣΤΕΣ

ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΝΕΣ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΣΤΕΣ

Γράφει ο Τάσος Τριπολίτης 

"Πραγματογνώμονες καρναβαλιστές" για λόγους τηλεθέασης και ακροαματικότητας, εκφραστές της «ανησυχίας» για ασφαλή μετακίνηση μόνο τις περιόδους τριημέρων και εκδρομικών εξορμήσεων αλλά μόνο εκ των υστέρων

τέτοιων δυστυχημάτων, «ειδικότεροι» των ειδικότερων, αναλύουν πως θα μπορούσε να αποφευχθεί το (κάθε) δυστύχημα, κινηματογραφώντας και περπατώντας επάνω σε συντρίμμια οικογενειών, θυμάτων, σιδερικών, εξαπολύοντας ευθύνες ανεξέλεγκτα, λαϊκίζοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στο internet γενικότερα, στον απόλυτο εκφραστή και εφαρμοστή του νόμου...την ελληνική TV των μεσημεριανών, των reality, της χώρας που «προφανώς» δε χρειάζεται επιστήμονες αλλά… τραγουδιστές. Όλα, μέχρι να βρεθεί κάτι άλλο να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη και το κριτικό πνεύμα (ποιο?).
Φονικοί και αιματοβαμμένοι τίτλοι ικανοί να συνθέσουν ταινία ή ντοκιμαντέρ για οσκαρική υποψηφιότητα, ανάλυση βιογραφικών και...περιουσιών οδηγών, ανάλυση των τεχνικών χαρακτηριστικών των οχημάτων (άραγε αυτό φταίει?), την ώρα που ακούν, βλέπουν, διαβάζουν, αυτοί που έμειναν πίσω να μετρούν πόσοι απέμειναν και πόσοι πια θα λείπουν.
Αποτέλεσμα έλλειψης πάσης φύσεως παιδείας σχολικής, ψυχικής, οδικής, οδηγικής, σε ένα κράτος το οποίο εδώ και δεκαετίες «απολαμβάνει» την καθημερινή συρρίκνωση ιδεών και αξιών, το κράτος της μόνιμης και διαρκούς αξιολόγησης εκ των παγκόσμιων εταίρων, του «ευρώ ή δραχμή?», των πολιτικών «δεσμεύσεων» για καλύτερα χρόνια, «επενδύσεις» και έξοδο στις αγορές, το κράτος που ακόμα και προ-μνημονίων δεν έμαθε να αξιοποιεί το φυσικό του πλούτο, αλλά λειτουργεί μόνο με εισπρακτικά και επανεκλογικά κριτήρια, το κράτος της εξαθλίωσης και απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής ανεξαρτήτως χρώματος, φύλλου, θρησκείας, ηλικίας, της καταπολέμησης της ανεργίας μέσω «δεικτών» απασχόλησης….
Ευτυχώς που οι πραγματικοί γνώστες και πραγματικοί οδηγοί (Π.Ο.) δεν πέφτουν στην παγίδα αυτή, αλλά προσπαθούν με γραφή, πράξη, σεμινάρια και κάθε διαθέσιμο τρόπο και μέσο να διδάξουν, να μεταφέρουν τη γνώση, να πλάσουν οδηγούς (αλλά ακόμα είναι λίγοι οι «πιστοί» που ακολουθούν). Πιστέψτε με αξίζει κάθε τους προσπάθεια, κάθε τους κείμενο, κάθε διανυθέν μέτρο πίστας, κάθε πέρασμα σε χώμα και χιόνι, κάθε τους οδοιπορικό, κάθε τεχνική ανάλυση, ενώ ακόμα δεν έχουν αναγνωριστεί και καλεστεί από τους κρατικούς φορείς για να μεταφέρουν αυτή τους τη γνώση.
Ένας μέσος οδηγός που απλά μετακινείται από το «Α» στο «Β», πρέπει να αναγνωρίζει από μικρή ηλικία, ότι πρώτα «τελειώνει» ο ίδιος και ύστερα το όχημα που χειρίζεται, ενώ θα πρέπει να εκπαιδεύεται διαρκώς σε διαφορετικές συνθήκες πρόσφυσης, σε αντανακλαστικά, όραση, ψυχική ισορροπία και σε κάθε μορφής κατάσταση που θα μπορούσε να μετατρέψει ανά πάσα στιγμή, το οποιοδήποτε οδικό μέσο που χειρίζεται, σε φονικό όπλο.
Το κείμενο θα μπορούσε να εξελιχθεί πολύ περαιτέρω, απλά ο θυμός, η απογοήτευση, η απόγνωση, δεν αφήνει όλα τα επιχειρήματα να αναπτυχθούν…

Ο γράφων ευχαριστεί θερμά για τη γνώση που έχει αποκτήσει, τους φίλους και συνοδοιπόρους , τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα που παρέχουν αυτή τη γνώση.