Ιστορία πίσω από ένα τραγούδι!
Γράφει ο Γιάννης Καραίσκος
Όταν ρωτήθηκε αν ο Κας θα μπορούσε να διασκευάσει ένα τραγούδι τους ο τραγουδιστής των NIN, Trent Reznor, αρχικά είπε ότι ένιωσε «κολακευμένος» αλλά ότι η ιδέα του έμοιαζε κάπως «στημένη» (η άποψή του θα άλλαζε ολοκληρωτικά αλλά θα φτάσουμε και σε αυτό).

Η ηχογράφηση ξεκίνησε με παραγωγό της τον σπουδαίο Rick Rubin και κυκλοφόρησε το 2003, εντυπωσιάζοντας τον αναγνωρισμένο σκηνοθέτη Mark Romanek. «Παρακάλεσα τον Ρούμπιν να με αφήσει να γυρίσω κάτι για αυτό το κομμάτι», είπε ο Ρόμανεκ που προσφέρθηκε να σκηνοθετήσει το βίντεο έστω και δωρεάν. Η εταιρία του Κας, η Universal, τελικά δέχτηκε αλλά ο σκηνοθέτης πλέον αντιμετώπιζε μια πρόκληση: μια κούρσα με τον χρόνο, καθώς η υγεία του Κας χειροτέρευε και ο 71χρονος καλλιτέχνης δυσκολευόταν να κάτσει για πολύ στην παγωμένη ατμόσφαιρα του Τεννεσί. Είχε μόνο λίγες ημέρες για να ολοκληρώσει το βίντεο.
Το αρχικό σχέδιο για το βίντεο απορρίφθηκε γρήγορα και ο σκηνοθέτης πήγε στο Νάσβιλ όπου βρίσκεται το σπίτι και μουσείο του Τζόνι Κας. «Ήταν κλειστό για πολύ καιρό», αναπολεί ο Ρόμανεκ, «το μέρος ήταν σε τέτοια εγκατάλειψη. Τότε μου ήρθε η ιδέα ότι μήπως θα μπορούσαμε να είμαστε απολύτως ειλικρινείς σχετικά με την κατάσταση της υγείας του Τζόνι – όσο ειλικρινής ήταν και ο ίδιος στα τραγούδια του».
Αυτή η ιδέα μεταμορφώθηκε σε ένα σπαρακτικό βίντεο που μιλά για την παροδικότητα της ζωής, την έλλειψη χάρης του θανάτου, και την παρακμή ενός είδους μουσικής, μιας ολόκληρης εποχής και μιας συγκεκριμένης στάσης απέναντι στα πράγματα.
Η πινακίδα «κλειστό για τους επισκέπτες» στο Μουσείο. Οι σπασμένοι χρυσοί δίσκοι. Το χαβιάρι και οι αστακοί σε ένα τραπέζι χωρίς συνδαιτυμόνες. Τα βίντεο που παρεμβάλλονται από παλαιότερες εμφανίσεις του Κας. Η γυναίκα του, Τζουν, να τον κοιτάζει. Το κλειστό καπάκι του πιάνου στο τέλος.
Ό Τρεντ Ρεζνορ βρισκόταν στο στούντιο με τον Zach De La Rocha των Race Against The Machine όταν του έστειλαν το βίντεο και όπως έκατσαν να το δουν, κάθε αμφιβολία του διαλύθηκε. «Μέχρι να το δούμε όλο έφτασα στα όρια του να ξεσπάσω σε δάκρυα… μετά υπήρξε για λίγο απόλυτη σιωπή.»
Τα δάκρυα κυλούν σε διαφορετικά σημεία του βίντεο για κάθε θεατή. Η Τζουν θα πεθάνει μόλις 3 μήνες μετά το γύρισμα, ο άντρας της μετά από 7. Μια ακόμα τραγική λεπτομέρεια: το σπίτι-μουσείο του Τζόνι Κας, όπου γυρίστηκε το εν λόγω βίντεο, κάηκε ολοσχερώς το 2007.
Γράφει ο Γιάννης Καραίσκος
Δεν είναι λίγες οι στιγμές που το σκοτάδι έγινε φίλος μας. Οι στιγμές που ή σιωπή ενός δωματίου σκέπαζε όλους τους ήχους τριγύρω. Οι στιγμές που το δάκρυ γινόταν χάδι. Ένα δωμάτιο στο κενό. Φως λιγοστό απο ένα αρωματικό κερί ,που το άρωμα του είναι σαν ένας λεπτός ιστός αράχνης,που μόλις φτάνει να σκεπάσει λίγη από τη θλίψη.
Θλίψη που κυριεύει μία αιωρούμενη και άδεια ψυχή. Σε όλες αυτές τις στιγμές υπάρχει πάντα ένας φίλος. Υπήρχε και στίς δικές μου, υπήρχε και στίς δικές σου. Δεν είναι άλλος από ένα τραγούδι. Ένα τραγούδι που επιλέξαμε να μας συντροφεύει σε αυτές τις περίεργες στιγμές. Ο δικός μου φίλος είχε το ονομα " Hurt". Είμαι σίγουρος ότι ήταν και πολλών ακόμα φίλος. Ένα τραγούδι το οποίο ήταν διασκευή από τον θρυλικο Johnny Cash. Το τελευταίο του και ένα από τα καλύτερα του.Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι πρόκειται για ένα (εξαιρετικό στην αρχική του εκτέλεση) τραγούδι των Nine Inch Nails, αλλά το πώς ακριβώς αποφασίστηκε να διασκευαστεί καθώς και το βίντεο που το συνοδεύει απλώς προσθέτουν στην απήχησή του.Όταν ρωτήθηκε αν ο Κας θα μπορούσε να διασκευάσει ένα τραγούδι τους ο τραγουδιστής των NIN, Trent Reznor, αρχικά είπε ότι ένιωσε «κολακευμένος» αλλά ότι η ιδέα του έμοιαζε κάπως «στημένη» (η άποψή του θα άλλαζε ολοκληρωτικά αλλά θα φτάσουμε και σε αυτό).

Η ηχογράφηση ξεκίνησε με παραγωγό της τον σπουδαίο Rick Rubin και κυκλοφόρησε το 2003, εντυπωσιάζοντας τον αναγνωρισμένο σκηνοθέτη Mark Romanek. «Παρακάλεσα τον Ρούμπιν να με αφήσει να γυρίσω κάτι για αυτό το κομμάτι», είπε ο Ρόμανεκ που προσφέρθηκε να σκηνοθετήσει το βίντεο έστω και δωρεάν. Η εταιρία του Κας, η Universal, τελικά δέχτηκε αλλά ο σκηνοθέτης πλέον αντιμετώπιζε μια πρόκληση: μια κούρσα με τον χρόνο, καθώς η υγεία του Κας χειροτέρευε και ο 71χρονος καλλιτέχνης δυσκολευόταν να κάτσει για πολύ στην παγωμένη ατμόσφαιρα του Τεννεσί. Είχε μόνο λίγες ημέρες για να ολοκληρώσει το βίντεο.
Το αρχικό σχέδιο για το βίντεο απορρίφθηκε γρήγορα και ο σκηνοθέτης πήγε στο Νάσβιλ όπου βρίσκεται το σπίτι και μουσείο του Τζόνι Κας. «Ήταν κλειστό για πολύ καιρό», αναπολεί ο Ρόμανεκ, «το μέρος ήταν σε τέτοια εγκατάλειψη. Τότε μου ήρθε η ιδέα ότι μήπως θα μπορούσαμε να είμαστε απολύτως ειλικρινείς σχετικά με την κατάσταση της υγείας του Τζόνι – όσο ειλικρινής ήταν και ο ίδιος στα τραγούδια του».
Αυτή η ιδέα μεταμορφώθηκε σε ένα σπαρακτικό βίντεο που μιλά για την παροδικότητα της ζωής, την έλλειψη χάρης του θανάτου, και την παρακμή ενός είδους μουσικής, μιας ολόκληρης εποχής και μιας συγκεκριμένης στάσης απέναντι στα πράγματα.
Η πινακίδα «κλειστό για τους επισκέπτες» στο Μουσείο. Οι σπασμένοι χρυσοί δίσκοι. Το χαβιάρι και οι αστακοί σε ένα τραπέζι χωρίς συνδαιτυμόνες. Τα βίντεο που παρεμβάλλονται από παλαιότερες εμφανίσεις του Κας. Η γυναίκα του, Τζουν, να τον κοιτάζει. Το κλειστό καπάκι του πιάνου στο τέλος.
Ό Τρεντ Ρεζνορ βρισκόταν στο στούντιο με τον Zach De La Rocha των Race Against The Machine όταν του έστειλαν το βίντεο και όπως έκατσαν να το δουν, κάθε αμφιβολία του διαλύθηκε. «Μέχρι να το δούμε όλο έφτασα στα όρια του να ξεσπάσω σε δάκρυα… μετά υπήρξε για λίγο απόλυτη σιωπή.»
Τα δάκρυα κυλούν σε διαφορετικά σημεία του βίντεο για κάθε θεατή. Η Τζουν θα πεθάνει μόλις 3 μήνες μετά το γύρισμα, ο άντρας της μετά από 7. Μια ακόμα τραγική λεπτομέρεια: το σπίτι-μουσείο του Τζόνι Κας, όπου γυρίστηκε το εν λόγω βίντεο, κάηκε ολοσχερώς το 2007.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Πες μας την γνώμη σου...