" Ένα σπασμένο παιχνίδι είναι ο άνθρωπος "

"Ένα σπασμένο παιχνίδι είναι ο άνθρωπος"


Γράφει ο Νεκτάριος Θεοχαράκης 

Περίεργη μέρα και σήμερα….Άυπνος, στενοχωρημένος, προσπαθείς να φτάσεις στην δουλειά σου. Βρίσκεις όλη την δύναμη και θες να προχωρήσεις ακόμη παρακάτω…..είσαι όμως στενοχωρημένος, βάζεις ασκήσεις, κοιτάς τον ουρανό, αμφίθυμος κι αυτός.
Σκούρος μα και φωτεινός, σαν να μην έχει αποφασίσει. Κλέβεις μια ματιά και κοιτάς το γραπτό του παιδιού ( 30άρη αλλά παιδί στην καρδιά) που παλεύει να τα βρει, να γνωρίσει τον εαυτό του και προσπαθεί το παρελθόν του να μην είναι μέλλον. Δίπλα στην λέξη χαρά έχει σημειώσει το όνομά σου. Περίεργο συναίσθημα, μα αμέσως οι ώμοι χαμήλωσαν από το βάρος και την ευθύνη κι η στενοχώρια πέταξε μακριά. Χαμογελάς….χαμογελάς …..και κρύβεις την συγκίνησή σου….Κλέβεις ένα τέταρτο για τα απαραίτητα εφόδια – βιβλία. Στο τραίνο, μια κυρία διάβαζε- προσευχόταν . μακάρι να μπορούσα σήμερα κι εγώ μα δεν μπορώ πια. Δυο παιδιά έγραφαν την εργασία τους να την παραδώσουν σε κάποιον στριφνό καθηγητή σαν την αφεντιά μου! Ένα σκυλί κοιμόταν ήρεμο στο καλάθι του κι εγώ κατσούφιαζα με τον εαυτό μου που δεν μπορούσα να επιλέξω ποιό βιβλίο θα διαβάσω. Πρίν λίγο, φτάνοντας, εκρήξεις χρωμάτων πάνω από την μπλάβα θάλασσα. Σκέφτηκα τα λόγια του Καζαντζάκη : «εμένα μου γνέφει ουρανός» ή κάπως έτσι. Ο Σπίθας είναι χαρούμενος διότι περιποιείται ένα χτυπημένο γάτο και τα κατάφερε μια χαρά κι αυτήν την φορά. Τα πουλιά κατεβαίνουν στα μεγάλα δέντρα της παραλίας…..κάποιες σταγόνες κυλάνε στο τζάμι…..η φλόγα μουρμουρίζει λόγια περίεργα σήμερα. Θυμάμαι , παραφράζω τα λόγια του Αξελού: «ένα σπασμένο παιχνίδι είναι ο άνθρωπος». Θέλω την ευθύνη της χαράς σήμερα. Με χόρτασε.!! Κάνει κρύο. Το χέρι βρήκε ένα βιβλίο του Ντοστογιέφσκι από την βιβλιοθήκη. Εκεί θα μείνω. Δίπλα στην φλόγα, δίπλα στο Σπιθάκο και στην γάτα του που γουργουρίζει, δίπλα στην χαρά. Ναι, η χαρά είναι μόνο για όποιον μπορεί να την δει…."