START YOUR ENGINES
Γράφει ο Τάσος Τριπολίτης
Ο Οβελίξ έπεσε μέσα στη μαρμίτα με το μαγικό φίλτρο όταν ήταν μικρός. Η δική μου μαρμίτα πάω στοίχημα ότι είχε… μπετζίνα, τόση πολλή μάλιστα που σαν παιδί και εγώ, όταν χτυπούσα έτρεχε… 100άρα Rh θετικό.
Παιδί ακόμα, στις οικογενειακές βόλτες και διακοπές με το τουτού, σε θέση πάντα πίσω δεξιά, όχι για να απολαμβάνω τη… business class, αλλά για να βλέπω το μπαμπά (κοντός, αλλά μέγιστος οδηγός για την εποχή του), να κουνάει πότε ελάχιστα και πότε πέρα-δώθε, ένα στρογγυλό πράγμα μπροστά του, να πιέζει με τα πόδια του κάτι πετάλια διαφορετικά από το ποδηλατάκι μου και το τουτού να κάνει διάφορα ακατανόητα τότε. Υποθέτω ότι το παιδικό μυαλό μου σκεφτόταν «Όταν μεγαλώσω θα το κάνω και εγώ έτσι και καλύτερα».
Στην εφηβεία, μαζί με τα πρώτα πολύ δυνατά ερωτικά σκιρτήματα, γνωρίστηκα και με την έντυπη δημοσιογραφία με τη μορφή μηνιαίας εγκεφαλικής «θεραπείας», οπότε άρχισα σα σφουγγάρι τη μελέτη (διαβαστερό παιδί πάντα, οι φίλοι εξακολουθούν και με… κράζουν γι’ αυτό), γιατί καλός ο μπαμπάς, αλλά τα πιο μοντέρνα αυτοκίνητα εμφανίζονταν πιο γρήγορα και από συνολάκια haute couture σε πασαρέλες και λοιπά… ντεφιλέ, οπότε σκέφτηκα ότι για να κυκλοφορώ με ασφάλεια, το κούτελο ψηλά και όχι τη… μύτη, όταν πάρω δίπλωμα, θα έπρεπε να ξέρω τι συμβαίνει με το δικό μου τουτού, αλλά και γύρω μου (τι λέγαμε για επιμόρφωση?).
Σχεδόν κάθε Σ/Κ, τριήμερα καθαροδευτέρας και λοιπές αργίες, που με έχανες που με έβρισκες, ήμουν σε μια άδεια αλάνα σε φυλασσόμενο χώρο (και ποτέ σε δημόσιο δρόμο όπως γίνεται ανεύθυνα), με το μπαμπά συνοδηγό, να ξεκινά τα πρώτα μου μαθήματα, τόσο πρακτικά όσο και θεωρητικά. Ήταν τέτοια η έκσταση, σε βαθμό εφηβικής… φουσκοθαλασσιάς, που ενώ ο «κοντός» αρχικά πρότεινε να παίξουμε μπάλα (μπαλαδόρος στα νιάτα του γαρ) ή να πετάξουμε χαρταετό, εγώ απαντούσα «πάμε να στρίψουμε».
Μπάλα έμαθα, να πετώ χαρταετό όμως ποτέ (και δε μου έλειψε).
Ηθικόν δίδαγμα… ο «μαϊμουδισμός» κάνει την αρχή, τη βελτίωση και εξέλιξη την κάνει η εξάσκηση, η διαρκής μελέτη και η επιμόρφωση («μαϊμουδισμός»: αποτέλεσμα πειράματος που φέρει τον απόγονο να μιμείται άκριτα τα λεγόμενα και πεπραγμένα των γονιών και να αντιγράφει συμπεριφορές).
Μέχρι την επόμενη φορά… «σκεφτείτε αυτούς που αγαπάτε, φοράτε ζώνη ή κράνος και μετακινηθείτε με σύνεση».
Γράφει ο Τάσος Τριπολίτης
Ο Οβελίξ έπεσε μέσα στη μαρμίτα με το μαγικό φίλτρο όταν ήταν μικρός. Η δική μου μαρμίτα πάω στοίχημα ότι είχε… μπετζίνα, τόση πολλή μάλιστα που σαν παιδί και εγώ, όταν χτυπούσα έτρεχε… 100άρα Rh θετικό.
Παιδί ακόμα, στις οικογενειακές βόλτες και διακοπές με το τουτού, σε θέση πάντα πίσω δεξιά, όχι για να απολαμβάνω τη… business class, αλλά για να βλέπω το μπαμπά (κοντός, αλλά μέγιστος οδηγός για την εποχή του), να κουνάει πότε ελάχιστα και πότε πέρα-δώθε, ένα στρογγυλό πράγμα μπροστά του, να πιέζει με τα πόδια του κάτι πετάλια διαφορετικά από το ποδηλατάκι μου και το τουτού να κάνει διάφορα ακατανόητα τότε. Υποθέτω ότι το παιδικό μυαλό μου σκεφτόταν «Όταν μεγαλώσω θα το κάνω και εγώ έτσι και καλύτερα».
Στην εφηβεία, μαζί με τα πρώτα πολύ δυνατά ερωτικά σκιρτήματα, γνωρίστηκα και με την έντυπη δημοσιογραφία με τη μορφή μηνιαίας εγκεφαλικής «θεραπείας», οπότε άρχισα σα σφουγγάρι τη μελέτη (διαβαστερό παιδί πάντα, οι φίλοι εξακολουθούν και με… κράζουν γι’ αυτό), γιατί καλός ο μπαμπάς, αλλά τα πιο μοντέρνα αυτοκίνητα εμφανίζονταν πιο γρήγορα και από συνολάκια haute couture σε πασαρέλες και λοιπά… ντεφιλέ, οπότε σκέφτηκα ότι για να κυκλοφορώ με ασφάλεια, το κούτελο ψηλά και όχι τη… μύτη, όταν πάρω δίπλωμα, θα έπρεπε να ξέρω τι συμβαίνει με το δικό μου τουτού, αλλά και γύρω μου (τι λέγαμε για επιμόρφωση?).
Σχεδόν κάθε Σ/Κ, τριήμερα καθαροδευτέρας και λοιπές αργίες, που με έχανες που με έβρισκες, ήμουν σε μια άδεια αλάνα σε φυλασσόμενο χώρο (και ποτέ σε δημόσιο δρόμο όπως γίνεται ανεύθυνα), με το μπαμπά συνοδηγό, να ξεκινά τα πρώτα μου μαθήματα, τόσο πρακτικά όσο και θεωρητικά. Ήταν τέτοια η έκσταση, σε βαθμό εφηβικής… φουσκοθαλασσιάς, που ενώ ο «κοντός» αρχικά πρότεινε να παίξουμε μπάλα (μπαλαδόρος στα νιάτα του γαρ) ή να πετάξουμε χαρταετό, εγώ απαντούσα «πάμε να στρίψουμε».
Μπάλα έμαθα, να πετώ χαρταετό όμως ποτέ (και δε μου έλειψε).
Ηθικόν δίδαγμα… ο «μαϊμουδισμός» κάνει την αρχή, τη βελτίωση και εξέλιξη την κάνει η εξάσκηση, η διαρκής μελέτη και η επιμόρφωση («μαϊμουδισμός»: αποτέλεσμα πειράματος που φέρει τον απόγονο να μιμείται άκριτα τα λεγόμενα και πεπραγμένα των γονιών και να αντιγράφει συμπεριφορές).
Μέχρι την επόμενη φορά… «σκεφτείτε αυτούς που αγαπάτε, φοράτε ζώνη ή κράνος και μετακινηθείτε με σύνεση».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Πες μας την γνώμη σου...