Η μανία με τα προϊόντα χωρίς γλουτένη είναι ένα ακόμα σύμπτωμα μιας σοβαρότερης «ασθένειας» της ιατρικής

Η μανία με τα προϊόντα χωρίς γλουτένη είναι ένα ακόμα σύμπτωμα μιας σοβαρότερης «ασθένειας» της ιατρικής

μεταφέρει ο Στέλιος Διαμαντής 

Πώς συνεχίζεται η μανία, ενώ δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία επιστημονική εξήγηση για να την τεκμηριώσει; Οι ευθύνες και η κακή επικοινωνιακή πολιτική των γιατρών

Πώς συνεχίζεται η μανία, ενώ δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία επιστημονική εξήγηση για να την τεκμηριώσει; Οι ευθύνες και η κακή επικοινωνιακή πολιτική των γιατρών

Όταν ο δημοσιογράφος και γιατρός James Hamblin διερεύνησε τον κόσμο των προϊόντων χωρίς γλουτένη στις ΗΠΑ, βρήκε μια βιομηχανία 23 δισεκατομμυρίων δολαρίων από «μαθήματα απεξάρτησης», εξετάσεις αίματος και ειδικά σχεδιασμένα τρόφιμα. Αυτό που δεν κατάφερε να βρει ήταν ιατρικά στοιχεία ότι η αποφυγή της γλουτένης είναι καλή για τους ανθρώπους που δεν έχουν κοιλιοκάκη. Στην πραγματικότητα, οι πολλοί γαστρεντερολόγοι από τους οποίους πήρε συνέντευξη, συμφώνησαν ότι οι δίαιτες χωρίς γλουτένη μπορεί πραγματικά να είναι λιγότερο υγιεινές από εκείνες που περιέχουν γλουτένη. Λοιπόν, πώς συνεχίζεται η μανία, ενώ δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία επιστημονική εξήγηση για να την τεκμηριώσει;

Αυτό είναι ένα ερώτημα που ο Hamblin επιχειρεί να απαντήσει στο νέο του βιβλίο, «Εάν οι οργανισμοί μας θα μπορούσαν να μιλήσουν: Ένας οδηγός για τη λειτουργία και συντήρηση ενός ανθρώπινου σώματος». Ο Hamblin, υποστηρίζει ότι η τάση για προϊόντα χωρίς γλουτένη, μαζί με πολλές άλλες μανίες στο χώρο της υγείας, αποτελούν «ένα σύμπτωμα ενός πραγματικού προβλήματος στο ιατρικό κατεστημένο». Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες, εξηγεί ο ίδιος, οι ασθενείς θεωρούσαν τους γιατρούς τους, ως τους πλέον ειδικούς γα να διαγνώσουν το πρόβλημα τους και να τους κάνουν συστάσεις με βάση τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα. Αλλά «η ηθική αρχή της αυτονομίας του ασθενούς έχει κερδίσει την αναγνώριση, η ιατρική μετακινείται προς τη συνεργασία ασθενή-γιατρού» γράφει ο Hamblin.

Κατά κάποιο τρόπο, αυτό είναι ένα καλό πράγμα: Σύμφωνα με το παλαιότερο, πιο πατερναλιστικό σύστημα, οι άνθρωποι συχνά αισθάνονταν ότι αγνοούνταν ή απορρίπτονταν από τους γιατρούς τους. Αλλά ο Hamblin μίλησε με τον γαστρεντερολόγο Douglas Seidner από το Πανεπιστήμιο Vanderbilt, ο οποίος επεσήμανε ένα πρόβλημα με το συνεργατικό μοντέλο. Οι ασθενείς του, λέει ο Hamblin, έρχονται ήδη πεπεισμένοι ότι η γλουτένη είναι αυτή που τους αρρωσταίνει. Συχνά, ζητούν εξετάσεις που έχουν διαβάσει σε βιβλία γκουρού της υγείας. Αν ο Seidner αρνηθεί να συστήσει τις εξετάσεις, «οι ασθενείς μπορεί να πάνε σε έναν άλλο (ενδεχομένως «εναλλακτικό») επαγγελματία που θα τους πει αυτό που θέλουν να ακούσουν, θα τους δώσει το φάρμακο που αναζητούν, θα συστήσει τις εξετάσεις που θέλουν».

Λοιπόν, πώς μπορούν οι άνθρωποι να αποφύγουν να πέσουν θύματα των γκουρού της υγείας; Οι γιατροί, όπως πιστεύει ο Hamblin, πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούν με τους ασθενείς. Η απλή διαβίβαση πληροφοριών κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο ιατρείο δεν είναι αρκετή πια. «Οι γιατροί πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν απλά να παρακολουθούν το τι συμβαίνει στο διαδίκτυο, θα πρέπει να βγούνε μπροστά, δημοσιεύοντας ακριβείς πληροφορίες στο διαδίκτυο, σε βιβλία, καθώς και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης».

Οι γιατροί μπορούν επίσης να βοηθούν τους ανθρώπους, να βάζουν τις πληροφορίες που έχουν σε μια τάξη, δίνοντας στους ασθενείς μια κατεύθυνση προς πιο ακριβείς πηγές, εάν είναι απαραίτητο. "Οι γιατροί δεν πρέπει αντανακλαστικά να θυμώνουν με τους ανθρώπους που κάνουν τη δική τους έρευνα στο διαδίκτυο και νομίζουν ότι έχουν επιλύσει τη δική τους περίπτωση", λέει ο συγγραφέας. Αντ `αυτού, μπορούν να «λειτουργούν σαν φίλτρα», διδάσκοντας τους ασθενείς τους πώς να διακρίνουν τις ιατρικές πληροφορίες από την ψευδοεπιστήμη.