Όταν ο έρωτας ΔΕΝ περνάει από το στομάχι...

Όταν ο έρωτας ΔΕΝ περνάει από το στομάχι...

ΓΡΑΦΕΙ ο Γιώργος Ρουσόπουλος 

Το περιστατικό πραγματικό - πέρα για πέρα... Σας το παραθέτω όπως πάνω κάτω μου το διηγήθηκε άτομο το οποίο ενεπλάκη στην υπόθεση λόγω επαγγελματικής ιδιότητας - επαναλαμβάνω και θα καταλάβετε γιατί, λόγω επαγγελματικής ιδιότητας - και μόνο. Πάμε λοιπόν:
Βρισκόμαστε σε πολιτεία της επικράτειας λίγο πριν το 2000. Χειμωνιάτικο σαββατόβραδο και το ζευγαράκι της ιστορίας μας αποφασίζει να μείνει στο σπίτι για να χαρεί τον έρωτά του. Ο νεαρός όμως - κι ενώ έχουν αρχίσει να ψιλοανάβουν τα αίματα, λέει να μαγειρέψει και κάτι, γιατί ως γνωστόν νηστικό αρκούδι δεν χορεύει. Κανένα λόγος καθυστέρησης για την νεαρά η οποία κρίνει οτι μπορεί να ‘’περιποιείται’’ ταυτοχρόνως τον αγαπημένο της βάζοντας και ...κάτι στο στόμα της για… ορεκτικό. Ο νεαρός έχει - δυστυχώς - την έμπνευση να φτιάξει μια ομελέτα ‘’ντε λα...κάπως’’, που θεωρεί πως είναι η σπεσιαλιτέ του.
Μεταφέρονται στην κουζίνα λοιπόν, όπου και αρχίζει η προετοιμασία του δείπνου και όχι μόνο. Το παλικάρι της ιστορίας μας ξεκινάει να τηγανίζει την ομελέτα ‘’ντε λα...κάπως’’ ενώ την ίδια ώρα η δεσποινίς ‘’ζεσταίνει την λουκανικόπιτα’’. Ο νεαρός όμως την έχει δεί ''master chef'' και αρχίζει να πετάει στον αέρα την ομελέτα όπως οι ιταλοί τις πίτσες, ''για να τηγανιστεί όπως πρέπει'' λέει... 
Φευ! Η υπερθέρμανση της ‘’λουκανικόπιτας’’ αρχίζει, μοιραία, να επηρεάζει τον chef, μειώνοντας την αυτοσυγκέντρωσή του και τότε... η καυτή ομελέτα μετά από έναν βασανιστικά ανεξέλεγκτο στροβιλισμό, αντί να καταλήξει και πάλι στον πάτο του τηγανιού ‘’προσγειώνεται’’ στον αυχένα της γονατισμένης και με απασχολημένο στόμα κοπέλας... Όπως είναι φυσικό η αυτόματη αντίδραση της παθούσης είναι να κλείσει με δύναμη το στόμα εγκλωβίζοντας έτσι σε μια ‘’θανάσιμη’’ παγίδα την… λουκανικόπιτα. Έτσι, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου η κραυγές του πόνου της αποκτούν για συνοδεία τα ουρλιαχτά του νόμιμου κατόχου της λουκανικόπιτας.
Τότε και με αστραπιαίες κινήσεις, ο νεαρός - σε μια απέλπιδα προσπάθεια απελευθερώσεως από την… φάκα, κατεβάζει επανειλλημένως το τηγάνι στο κεφάλι του εχθρού...συγγνώμη της φιλενάδας του, με όση δύναμη του έχει απομείνει...
Σύντομα οι δύο ''ήρωες'' της ιστορίας καταλήγουν στο τοπικό νοσοκομείο - εκείνη με έγκαυμα και κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, εκείνος με σοβαρό τραύμα στο… λουκάνικο. Η περιπέτεια όμως δεν τελειώνει εκεί...

Το περιστατικό θα απασχολήσει και την αστυνομία, καθώς οι δυο θύτες - θύματα αποφάσισαν πάνω στα νεύρα τους να το τραβήξουν και παραπέρα. Οι μηνύσεις που κατατίθενται εκατέρωθεν βάζουν στη διαδικασία και τους δικηγόρους οι οποίοι - όταν κάποτε τα αίματα ηρεμούν - πετυχαίνουν τον πολυπόθητο συμβιβασμό. Άλλωστε, οι πληγές, για καλή τύχη των εμπλεκομένων, επουλώθηκαν συν τω χρόνω, και αυτό που έμεινε για εμάς είναι κάποιες επιφυλάξεις για το αν στ’ αλήθεια ο έρωτας περνάει πρώτα από το στομάχι…