Πάντα μου άρεσαν τα ταξίδια.

Πάντα μου άρεσαν τα ταξίδια.

Του Νεκτάριου Θεοχαράκη


Πάντα μου άρεσαν τα ταξίδια. Και να ΄μαι γυμνός, με τα μάτια κλειστά, για να βλέπω όσα η όραση δεν φτάνει, να αφήνω το μυαλό ασκητικά ελεύθερο από το χρόνο, να ρουφώ την αλμύρα και τον βουνίσιο αέρα. Ένα ταξίδι πέρα από το χρόνο....

Αν κατά τύχη κοιτάξεις τον ουρανό, υπάρχει ένα σύννεφο που συνεχώς αλλάζει σχήματα δίπλα στον ήλιο. Δυο κορμιά σ’ έναν ουρανό. Δυό σώματα που ταξιδεύουν με την μυρωδιά του θυμαριού στα χείλη. Δυο κορμιά που διστάζουν να αγγίξει το ένα το άλλο, μόνο στέκονται δίπλα- δίπλα , το ένα να σαγηνεύει και το άλλο να καίει από πόθο. Έξω από το χρόνο, μακριά από το χώρο, έξω από κατασκευάσματα του νου. Μακριά από κομπάρσους και πρωταγωνιστές, μακριά από το θέατρο της ζωής. Δύο σώματα σ’έναν ελεύθερο ορίζοντα. Αν κατά τύχη…..